Dzisiaj liczba obiektów zarejestrowanych na liście światowego dziedzictwa UNESCO przekracza tysiąc, rozlokowanych w 167 krajach na całym świecie. Kiedy program ten miał swój początek w 1978 roku, na owej liście umieszczono jedynie dwanaście miejsc. Wśród nich, dość niespodziewanie, znalazły się aż dwa obiekty z Polski: Królewska Kopalnia Soli w Wieliczce oraz Centrum Historyczne miasta Krakowa. Choć w owym czasie nie były one globalnie rozpoznawalnymi zabytkami, to ich umieszczenie na liście, szczególnie w przypadku kopalni, mogło budzić pewne zdziwienie.

Organizacja Narodów Zjednoczonych ds. Edukacji, Nauki i Kultury (UNESCO) została ustanowiona w listopadzie 1945 roku, niecałe pół roku po powstaniu Organizacji Narodów Zjednoczonych. Głównym celem jej utworzenia, jak wynika z konstytucji organizacji, było dążenie do pokojowej koegzystencji i przestrzegania praw człowieka poprzez promowanie i rozwijanie edukacji, nauki oraz kultury. Pierwszym dyrektorem generalnym tej instytucji został brytyjski biolog, Julian Huxley, a jej siedziba została zlokalizowana w stolicy Francji, Paryżu.